Na szybkie zwiedzanie najciekawszych atrakcji Łucka powinno Tobie wystarczyć około dwóch godzin. Jednak, jeśli chcesz odczuć miasto w pełni, można wybrać się na spacer żywotnymi centralnymi ulicami lub cichymi zaułkami Starego Miasta, posiedzieć w przytulnej kawiarni, poszukać duchów łuckich podziemi lub najzwyczajniej cieszyć się spokojnym tokiem życia stolicy Wołynia nawet przez cały dzień.
Niech nasze miasto zostanie Twoim miłym zaskoczeniem!
Przy wsparciu Centrum Informacji Turystycznej i Usług
Zacznijmy nasz spacer Łuckiem od centralnego placu – Teatralnego, potocznie zwanego centralnym. Teraz jest to popularne miejsce dla koncertów, wystaw oraz innych wydarzeń kulturalnych, a także jedno z najbardziej lubianych miejsc spotkań młodzieży. Plac zawdzięcza swoją nazwę budynku znajdującemu się po środku – jest to Wołyński obwodowy teatr akademicki im. Tarasa Szewczenki. Bez wątpliwości da się zauważyć, że został wybudowany w czasach radzieckich – rzeczywiście, jego budowa skończyła się w 1976 roku. Jednak pracownicy teatru odświętowali w 2009 roku już 70. rocznicę założenia teatru. Przed budynkiem znajduje się pomnik Łesi Ukrainki. Paradoksalnie, przed głównym gmachem Wołyńskiego uniwersytetu narodowego, który nosi imię poetki stoi olbrzymi pomnik Tarasa Szewczenki.
Po lewej stronie od teatru znajduje się Pałac kultury miasta Łuck. Jego budowę rozpoczęto w 1930, planując w tym miejscu otworzyć kino. Jednak otwarcie odbyło się już w 1957 roku – umieszczono tutaj miejscowy Dom Kultury. Dziś odbywają się w nim liczne kulturalne imprezy, wystawy, działają kółka artystyczne oraz zespoły.
Zacznijmy nasz spacer Łuckiem od centralnego placu – Teatralnego, potocznie zwanego centralnym. Teraz jest to popularne miejsce dla koncertów, wystaw oraz innych wydarzeń kulturalnych, a także jedno z najbardziej lubianych miejsc spotkań młodzieży. Plac zawdzięcza swoją nazwę budynku znajdującemu się po środku – jest to Wołyński obwodowy teatr akademicki im. Tarasa Szewczenki. Bez wątpliwości da się zauważyć, że został wybudowany w czasach radzieckich – rzeczywiście, jego budowa skończyła się w 1976 roku. Jednak pracownicy teatru odświętowali w 2009 roku już 70. rocznicę założenia teatru. Przed budynkiem znajduje się pomnik Łesi Ukrainki. Paradoksalnie, przed głównym gmachem Wołyńskiego uniwersytetu narodowego, który nosi imię poetki stoi olbrzymi pomnik Tarasa Szewczenki.
Po lewej stronie od teatru znajduje się Pałac kultury miasta Łuck. Jego budowę rozpoczęto w 1930, planując w tym miejscu otworzyć kino. Jednak otwarcie odbyło się już w 1957 roku – umieszczono tutaj miejscowy Dom Kultury. Dziś odbywają się w nim liczne kulturalne imprezy, wystawy, działają kółka artystyczne oraz zespoły.
Naprzeciwko teatru znajduje się Sobór Katedralny pw. Św. Trójcy. W tym miejscu już od wieków były obiekty sakralne. Nieopodal znajdował się kościół Świętego Krzyża – według pewnych danych był on pierwszym kościołem katolickim w Łucku. W 1643 roku Agnieszka Staniszewska dała w prezencie ziemie około tego kościoła bernardynom, którzy akurat przybyli do miasta. Agnieszka Staniszewska przekazała pod opiekę bernardynów także szpital oraz sąsiednią kamienicę. Nieco później, w 1648 roku kościół i szpital zostały zniszczone podczas napadu kozaków. Klasztor obrabowali oraz podpalili, meble i ołtarz zostały pocięte, dzwony, obrazy, kosztowności skradziono. Bernardyni wrócili do miasta, jednak zaznali jeszcze jednego pożaru w 1696 roku. Tym razem pożar powstał z ręki organisty który usiłował w taki sposób ukryć kradzież. Po tylu niepowodzeniach rozpoczęto budowę murowanego klasztoru. Nieco później przebudowany był również klasztor, który miał kształt róży. Budowę ukończono w 1789 roku. W 1853 roku bernardyni zmuszeni byli zostawić Łuck. Świątynia pozostała kościołem parafialnym dla miejscowych katolików aż do 1864 roku, kiedy była ona przekazana wyznawcom prawosławia, których wówczas było jedynie 5%. Sobór był przebudowywany pod kierownictwem 13 architektów oraz projektantów. Oświęcony został w 1880 roku. Od tego czasu pozostaje główną prawosławną świątynią Łucka.
Naprzeciwko teatru znajduje się Sobór Katedralny pw. Św. Trójcy. W tym miejscu już od wieków były obiekty sakralne. Nieopodal znajdował się kościół Świętego Krzyża – według pewnych danych był on pierwszym kościołem katolickim w Łucku. W 1643 roku Agnieszka Staniszewska dała w prezencie ziemie około tego kościoła bernardynom, którzy akurat przybyli do miasta. Agnieszka Staniszewska przekazała pod opiekę bernardynów także szpital oraz sąsiednią kamienicę. Nieco później, w 1648 roku kościół i szpital zostały zniszczone podczas napadu kozaków. Klasztor obrabowali oraz podpalili, meble i ołtarz zostały pocięte, dzwony, obrazy, kosztowności skradziono. Bernardyni wrócili do miasta, jednak zaznali jeszcze jednego pożaru w 1696 roku. Tym razem pożar powstał z ręki organisty który usiłował w taki sposób ukryć kradzież. Po tylu niepowodzeniach rozpoczęto budowę murowanego klasztoru. Nieco później przebudowany był również klasztor, który miał kształt róży. Budowę ukończono w 1789 roku. W 1853 roku bernardyni zmuszeni byli zostawić Łuck. Świątynia pozostała kościołem parafialnym dla miejscowych katolików aż do 1864 roku, kiedy była ona przekazana wyznawcom prawosławia, których wówczas było jedynie 5%. Sobór był przebudowywany pod kierownictwem 13 architektów oraz projektantów. Oświęcony został w 1880 roku. Od tego czasu pozostaje główną prawosławną świątynią Łucka.